Interpretacja całkiem dobra, ale nie zgodzę się z tezą, że dwóch przyjaciół wyszło z tego dobrze. Jeden ma żonę i malutkie dziecko. Doprowadza do tego, że kobieta i jego dzieci są nieszczęśliwe. To nie jest sukces mężczyzny, unieszczęśliwienie swoich bliskich, to istna porażka męskości, która z punktu widzenia psychologii rozpada się gdy dziecko osiąga wiek ok 2 lat. Jeśli żona wtedy od niego nie odejdzie, to wychowają synów w akceptacji alkoholizmu i stworzą nowych alkoholików w imię zasady wina ojca idzie w syna. Drugi zaś nabiera odwagi do randkiwania i być może ma odwagę kogoś poderwać, ale w swoim stanie nikogo nie utrzyma przy sobie. Alkohol pozwala przełamywać opory, ale to istny kontrakt z diabłem, gdzie pozornie zostają spełnione nasze marzenia, ale okazuje się, że chwilowo, a kontrakt zawiera ukryte kruczki, które doprowadzają do naszej szybkiej porażki. To samo Martin, stracił wszystko i być może tracąc to czuje się w końcu wolny, ale wszyscy znamy dalszą historię, bo ta wolność jest pozorna i da mu więcej bólu niż radości.

Ale przecież nie jest powiedziane, że oni dalej piją w taki sposób, jak robili to wcześniej. Ja odniosłem inne wrażenie: przecież gdyby Peter dalej tak chlał, to raczej nie poprawiłaby się jego relacja z żoną itp. No i na końcu spotykają się nie na popijawie, tylko, tak jak na początku filmu, w drogiej restauracji, próbując różnych alkoholi. Wydaje mi się, że oni przestali pić w ten sposób, wykonali ten swój skok, upadli, poobijali się, ale wyszli inni, silniejsi, i to silniejsi bez alkoholu (w przypadku przyjaciół Martina). A potem, ze studentami, radośnie i spontanicznie sobie popili, bo czasem fajnie się schlać na wesoło, świętując coś. Nie wydaje mi się, żeby to miał być powrót do ciągu: w takim przypadku "zapalnikiem" byłby już pewnie alkohol wypity w tej restauracji, tak jak stało się to w przypadku Martina na początku filmu.

W tym, co napisałem, wiedza psychologiczna nie idzie wespół z wydarzeniami filmowymi, bo zdaje sobie sprawę, że w 99% przypadków to wszystko skończyłoby się trwałymi problemami. Mam po prostu wrażenie, że film przewrotnie pyta nas: a co, gdyby jednak było inaczej, niż w prawdziwym życiu? Może szczęście, którego w ten sposób dozna Martin, jest warte tego bólu? Może nałóg może stanowić ścieżkę życiową? Traktuję ten film trochę jako taką spekulację intelektualną bez konieczności odnoszenia do prawdziwego życia, która pokazuje nam co by było, gdyby rzeczywistość wyglądałaby inaczej, niż wiemy, że wygląda. Stąd moje słowa o moralnym ryzyku takiej interpretacji, bo tą drogą można dojść do wniosku, że "Na rauszu" to pochwała picia. Tymczasem, według mnie, to bardziej takie "co by było gdyby", bo "w realu" to wiemy, że najpewniej skończyłoby się źle.

Ten film nie pokazuje alternatywnej rzeczywistości, w której alkohol nie szkodzi. Ten film pokazuje, że niektórzy ludzie poprzez alkohol uwalniają się od swoich zobowiązań, nie ważne czy tym kogoś ranią czy nie. Przez alkohol nie oglądasz się na innych, brniesz radośnie przez życie do swojej autodestrukcji, by na końcu zapłakać i zapytać "gdzie popełniłem błąd?". W przypadku alkoholizmu, każda ilość alkoholu powoduje nawrót choroby. Nie można kulturalnie się napić. To nie realne. W-fista miał chłopca, który na nim polegał, jego śmierć sprawiła, że stracił wsparcie. Nauczyciel, który popchnął ucznia do alkoholizmu dokonał upadku moralnego nie tylko swojego, ale i przyszłego studenta medycyny, który doprowadzi w przyszłości do kolejnych cierpień, Peter krzywdzi żonę i dzieci, uczy ich akceptacji i powielania wzorców, zaś główny bohater traci kontakt z synami, w zamian zyskuje ich pogardę, a była już żona pisze do niego zaledwie SMS-a, który ma bardziej choronić go przed upadkiem niż dawać mu nadzieję. Nikt nie jest szczęśliwszy przez alkohol, ale są bardziej nieodpowiedzialni i destrukcyjni, choć film w pełni tego nie ukazuje. Pokazuje jakby zerwanie z obciążeniami, obowiązkami i odpowiedzialnością.

W filmie nie mamy do czynienia ze studentami, tylko z uczniami szkoły średniej, którzy dopiero co uzyskali pełnoletność. W tradycji duńskiej po odebraniu świadectwa młodzi ludzie zostają odwożeni przyozdobionymi w kwiaty wozami i tyle. My mamy studniówkę i też niejednokrotnie przemycamy tam alkohol, ale nauczyciele pilnują porządku. W Danii uczniowie przemycają alkohol na te ciężarówki/wozy, i jak to młodzi, piją. Nie ma tam jednak przyzwolenia odgórnego na to zachowaniem, tak jak u nas nie ma przyzwolenia na alkohol na studniówkach. Picie z uczniami to upadek moralny nauczyciela. "Na rauszu" to film zrobiony przez ludzi chorych na alkoholizm bierny lub aktywny, nie wiem, ale z pewnością jest tak samo realistyczny jak filmy Smarzowskiego. Czy my też tak pijemy? Wielu stwierdzi, że tak i tak samo wielu stwierdzi, że nie... Film ukazuje przerysowaną kulturę picia, z którą Polska również przez lata była utożsamiana. Szkoda, że tak wielu biernych alkoholików aprobuje tę wizję.

To jest film o zupełnie innej specyfice niż ukazujące degradację prywatną i społeczną alkoholika obrazy, o których mówisz. Nie ma sensu zestawiać ich ze sobą tylko ze względu na tożsamość motywu. To inne filmy o innym przesłaniu ideowym. Idąc ta droga, „Życie jest piękne” będziemy krytykować za to, że nie jest od początku do końca tragiczne, jak to powinien być pewnie film o obozie koncentracyjnym :)

Ciężko się czyta to co napisałeś, bo ze względu na brak składni, po prostu nie jestem pewna o czym piszesz.

Alkoholizm to alkoholizm. Ma zawsze te same objawy i konsekwencje. Nie ważne w jakim świetle go przedstawisz i jaką historię ukażesz, zawsze morał jest ten sam.

W filmie za to jest jedna kluczowa kwestia "To jest Dania, tu się piję". Stety/niestety film ukazuje nie tylko kulturę picia w Danii, on pokazuje, że Duńczycy jeszcze się nie wyleczyli z masowego alkoholizmu i są na etapie Polski w latach 80. Przez to jeszcze było dla nich za wcześnie na tę produkcję.

Wystarczy, że przeczytasz ze skupieniem, złożona składnia ≠ jej brak : ) W zdaniu "Nie ważne w jakim świetle go przedstawisz i jaką historię ukażesz, zawsze morał jest ten sam" kryje się Twój problem z odbiorem tekstu kultury, który w wielu przypadkach będzie czynił ich treść uboższą. Ok, możesz mieć taki styl lektury, ale rozpatrywanie filmu/książki/czegokolwiek tylko z perspektywy morału to ociosanie ich z całej gamy sensów. Chyba każdego filmu, w którym pojawia się przemoc, a dobro nie wygrywa jak w baśni ze złem, nie krytykujesz za brak morału? A może tak?

W każdym razie: dla wyłącznie dla morału to czyta się bajki małym dzieciom, a nie ogląda jakieś bardziej złożone dzieła.

Nie jest to kwestia skupienia, bo naprawdę trzy razy przeczytałam twój komentarz, ale być może zabrakło ci interpunkcji, która nadała twojej wypowiedzi cechy bełkotu, bez składni. Wybacz, ale dla nie niezupełnie zrozumiały. Być może w swojej głowie dajesz gdzieś akcenty na wyrazy, które po przeczytaniu przeze mnie nie powstały i tak wyszło... Popracuj nad tym.

Nie chodzi o brak morału, bo ten film posiadał morał i to bardzo wyraźny. Bardzo wyraźnie akceptuje alkoholizm w społeczeństwie i mówi "wszyscy piją i wszyscy muszą z tym pijakiem jakiś żyć". Jak napisałam to zbyt wcześnie dla Duńczyków na tę produkcję, bo zakrzywia rzeczywistość jak filmy Vegi czy Smarzowskiego.

Co prawda jestem doktorantem polonistyki i pracuję jako redaktor, ale dziękuję za rady co do składni. Z pewnością skorzystam xD

Jak widać w przypadku np. obecnych dziennikarzy, wykształcenie nie zawsze idzie w parze z wiedzą ;)

brak słów xD

https://pl.wikipedia.org/wiki/Redakcja      1 znaczenie xD

Znam znaczenie słowa "redaktor" XD ...ale widzę, że ty kompletnie nie rozumiesz czytanego tekstu.

To, że jesteś redaktorem, nie oznacza, że piszesz prawidłowo. Twój komentarz był na to przykładem.

Poza tym skąd wiesz, że ja nie jestem doktorem polonistyki i językoznawstwa?

Może gardzę doktorantami XD

Pomijając już, że już w pierwszym zdaniu brakuje ci przecinka, to powiedz mi, co to jest "degradacja psychiczna i społeczna alkoholika obrazy"?

To chyba jakaś ukryta kamera, ale ok. xD Obraz to synonim produkcji filmowej. Cała fraza przymiotnikowa brzmi: "ukazujące degradację prywatną i społeczną alkoholika". Fraza ta odnosi się do słowa obrazy, tj. – filmy. Nie brakuje w tym zdaniu żadnego przecinka.

Jeśli są jakieś jeszcze pytania, to służę pomocą xD

Brakuje przecinka, który oddziela dwa czasowniki...

Zdanie nie brzmi "ukazujące degradację prywatną i społeczną alkoholika" tylko "ukazujące degradację prywatną i społeczną alkoholika obrazy, o których mówisz"... Zdanie miałoby sens gdybyś napisał "obraz, o którym piszesz (mówisz to błąd logiczny), ukazuje degradację prywatną i społeczną alkoholika". To, co ty zrobiłeś, to jakiś językowy potworek i jestem ciekawa panie redaktorze, czym jest ów "alkoholika obrazy"? XD

W sensie, że obraził się alkoholik? XD

W sensie, że nie masz pojęcia, o czym mówisz xD. Szkoda gadać, ja na pewno nie widzę w tym już sensu

Czyli nie potrafisz napisać czym są ów "alkoholika obrazy" i po prostu uciekasz... Ok. Pan redaktor XD a ja jestem królową angielską XD

"To jest film o zupełnie innej specyfice niż ukazujące degradację prywatną i społeczną alkoholika obrazy, o których mówisz." = To jest film o zupełnie innej specyfice niż obrazy ukazujące degradację prywatną i społeczną alkoholika, o których Ty mówisz. Składnia w omawianym zdaniu jest skomplikowana, ale nie brakuje tu przecinka. A co do czasowników, to mamy dwa: "jest" i "mówisz" i są one przecinkiem oddzielone. Pozdrawiam.

W pierwszym zdaniu to znaczy w PIERWSZYM zdaniu. "To jest film o zupełnie innej specyfice, niż ukazujące degenerację prywatną i społeczną alkoholika obrazy, o których mówisz". Składni w tym zdaniu brak, a ty je przekształciłeś, aby było prawidłowe, choć słowo "Ty" w zdaniu, tym bardziej wielką literą jest tutaj całkowicie zbędne. Gdyby zdanie brzmiało, tak, jak ty je spisałeś, to owszem ma sens. W przypadku Pana redaktora już nie. Do tego, jaki redaktor pisze o mówieniu w tekście? To tragiczny błąd logiczny XD

Wniosek jeden: albo ten pan jest takim redaktorem jak ja królową angielską, albo potwierdza moje słowa, że wykształcenie nie idzie w parze z wiedzą, co widać po dzisiejszym dziennikarstwie, chociażby. Z pewnością za to, ma się za takiego, co jak by to powiedzieli górale, wyżej sra niż d*pę ma...

Ale co do tego wszystkiego w ogóle mają dziennikarze? xD

To był przykład zawodu, który kiedyś uchodził za kompetentny i szanowany. Sama zrezygnowałam z tego kierunku, gdyż nie czułam się, aby moja wiedza była na tyle wszechstronna, a inteligencja na tyle wysoka, by zająć się tą dziedziną. Dziś w tv mamy bandę idiotów, którzy próbują układać rząd wg własnych błędnych ideałów, którzy nie rozumieją podstawowych zagadnień, mówionych przez specjalistów. Dziennikarstwo zeszło na psy...tyle.

Jak napisałam, to był przykład dzisiejszej inteligencji kraju, która de facto, okazuje się być skrajnie głupia i skrajnie pyszna i przekonana o swojej wyższości i inteligencji.

Pan redaktor też do nich się zalicza. Pisze z błędami i osobiście nie mam nic do tego. Każdy może błędy pisać, zwłaszcza na forach, gdzie przekaz cząstki jest generowany szybko i chaotycznie. Napisałam, że jego składnia uniemożliwia mi zrozumienie w pełni jego komentarza i to fakt. Wystarczyło, aby napisał zdanie poprawnie, a nie robił z siebie wielkiego pana redaktora, który wie lepiej i jego składnia jest po prostu wyższego stopnia, zawiła i inteligentna. No, nie... była błędna i tyle.

Twoje komentarze są niepotrzebnie jadowite i kompletnie niemerytoryczne. Nie ma sensu toczyć tej rozmowy na forum FILMOWYM. Szkoda czasu na pyskówki.

To po co, pan redaktor napisał swój komentarz? Po co, tak się wywyższać i traktować ludzi jako coś gorszego? Bycie redaktorem do niczego nie upoważnia, a już tym bardziej do traktowania ludzi z góry. Trochę szacunku, bo okaże się, że pan redaktor wcale nie taki hop do przodu, jak myślał...

Bo wiesz... Panie redaktorze, wystarczyło nie wyśmiewać ludzi i napisać komentarz poprawnie i już by ton wypowiedzi był inny, prawda?