Dla mnie to nie jest satyra z Boga lecz z ówczesnej religijnej świadomości i przywiązywania nadmiernej uwagi do wiary. Czasami traktowania jej bardzo dosłownie.
W sumie nie wiem czy to satyra czy jedynie ukazanie przekonań jakie panowały w epoce.

Ksiądz Jakub i tak jest wyjątkowo porządnym duchownym (jak na epokę).

Nie chodzi o Jakuba - Pan Jezus o duchownych wypowiadał się w sposób o wiele bardziej drastyczny niż ksiądz tu przedstawiany. Była taka postać stylizowana na Jezusa, to pozostawia w umysłach odbiorcy wrażenie że można sobie bezkarnie żartować z Boga - otóż nie można. Każdy z nas obojętnie czy w to wierzy czy nie stanie przed Bogiem. Albo inaczej - gdy śmiejemy się z siebie to super, rzadka umiejętność ale czy szydzilibyśmy z ojca lub matki...

Wiem i dlatego mówiłem - jest to przybliżenie widzowi ówczesnej mentalności i nadmiernej religijności. Dopatrywania się wszędzie cudów i Boga... oraz diabła.
Ciesz się iż nie dali bardziej przyziemnych, mroczniejszych zagadnień jak np. topienie starej kobiety za to, że kumała się z diabłem i czarami wywołała melancholię u Jana Pawła.

Nadmiernie religijni szlachcice dojrzeli w chłopie pańszczyźnianym Jezusa. W pół-niewolniku. Obiecali mu wolność jeżeli udowodni swą boskość. Chłop jedynie wyglądał jak Chrystus z portretów kościelnych. Nie twierdził iż kimś takim jest.

Skuszony końcem pańszczyzny spróbował przejść się po jeziorze. Nie wyszło.

A w czym jest największy problem i ironia?

Ksiądz Jakub, miłośnik biczowania chłopów w celu zwiększenia ich wydajności, powinien (zgodnie ze swą religią) upatrywać Chrystusa w każdym człowieku i okazywać mu miłosierdzie.

No i sympatycznie podyskutowaliśmy. Życzę dobrych, radosnych świąt a zważywszy czego są pamiątką to i zacnego miejsca dla Solenizanta.

Religia i to każda powinna zostać zdelegalizowana. Jedyne co wyszło komunię to piętnowaniem sekty kataniarzy.