Czym się zajmuje kalifornijski nastolatek ? Wali piątki i żółwiki z kumplami lub na skraju basenu gibie się w samych majciorkach z papierowym kubkiem w łapie. Jego głównym i jedynym życiowym celem wydaje się być doskonalenie postawy i image'u dominującego pawiana w stadzie (z zachowaniem nienaruszonej żelowej grzywki). Oczywiście może też czasem doznać głęboko ludzkiej przemiany pod wpływem wzniosłej mowy na środku boiska lub szekspirowskiego dialogu przy wysepce kuchni wielkości sali gimnastycznej.
Małpim rytuałom towarzyszy oczywiście wkurzający rap a drętwej gadce emocjonalne zawodzenia. Żeby widz nie miał wątpliwości co psychologicznej głębi sceny.
Tam do ogólniaków najwyraźniej uczęszczają trzydziestoletnie laski (szkoda że w moim tak nie było). I to właściwie jedyna jasna strona tego koszmaru dla oczu i wrażliwości widza. Są oczywiście liczne problemy, nierówności społeczne, uprzedzenia rasowe, gangi, brutalność policji, brak akceptacji dla odmiennych orientacji.
Tylko wszystko zaserwowane w tak banalny, schematyczny i prostacki sposób niczym na użytek ośmiolatka. Nie wiem, może w Stanach funkcjonuje jakaś komisja u której poruszenie tych kwestii warto w scenariuszu "odhaczyć" choćby w najbardziej żenującym stylu.
Dałem radę czterem odcinkom, na więcej mnie nie stać. Może coś się jeszcze wydarzy. Dotknie ich trzęsienie ziemi , zaczną palić papierosy czy wskutek innego kataklizmu przestaną wymachiwać łapskami i zastanowią się nad sobą. Dystrybutor podłoży komentarz Czubówny i będzie się to dało oglądać na zasadzie "kurcze... chwilami zachowują się prawie jak ludzie". Ale to już beze mnie.

OK. Jestem zgredem ale nie wrogo nastawionym i nie słucham Ireny Santor. Z sentymentu po młodzieżowe seriale chętnie sięgam. Liczyłem na coś w stylu Friday Night Ligths (2006-2011) który obejrzałem szybko, w całości i z przyjemnością. Gdzie bohaterów można było łatwo rozróżnić, polubić. Którzy mieli prawdziwe problemy i po kilku latach chwały gdy modliło się do nich całe miasteczko kończyli serwując pizzę i w samochodowych warsztatach. Jeśli ktoś lubi te klimaty a przy oglądaniu AA ma mdłości podobnie jak ja to polecam bo tam mimo wszelkich słabości chyba nie do uniknięcia w tym gatunku to jest produkt z zupełnie innej półki.