To prawda. I mam dokładnie to samo skojarzenie - ferie zimowe, sypiący za oknem śnieg, a w telewizorze czysta magia. Ile to lat temu było...

A z 17-18 lat temu.Data premiery w TVP1 to 19 listopada 1989.Ale często powtarzali w latach 90-tych.

Do dziś (stuka mi 30-stka) pamiętam ten czas i dokładnie takie same uczucia jak u Was.

Ja mam 36 lat i świetnie pamiętam ferie zimowe 93 i 94
Oglądało się bo nic innego nie było ( Polsat nadawał po kilka godzin Polonia 1 dopiero od 07.03.1993 )

jesteś rocznik 79:)?

Tak a Ty ?

też:) Witaj w klubie;)

zgadzam sie w 100%, pamiętam jeszcze dziś byłam bardzo mała jak pierwszy raz w 1989 to oglądałam i zrobiło na mnie duże wrażenie, potem powtarzali na każde ferie zimowe lub świąteczne a ja nigdy nie mogłam zapamiętać tytułu:) bardzo kameralny, spokojny filmik, w sam raz dla malutkich dzieci, piękne szkockie widoczki, najbardziej mnie fascynowało to przeniesienie sie do wnętrza obrazka głównych bohaterów no i ten gadający mądry lew... chciałam mieć takiego przyjaciela:) potem czekałam z niecierpliwością na powtórki:) to była bardzo kojąca bajeczka, wyciszająca, magiczna no i z tego względu do dziś mam sentyment

Dla mnie to też serial dzieciństwa. Ale ja najbardziej przeżyłam pierwszą część. U mojej babci była taka stara szafa w stylu biedermeier. Wisiały tam stare futra i kurtki. W środku pachniało naftaliną. Wchodziłam do tej szafy i wierzyłam, że za którymś kolejnym razem uda mi się przejść do Narnii (tzn nie bardzo wtedy pamiętałam jak się nazywa ten świat po drugiej stronie szafy, miałam w końcu coś koło 4 lat, ale bardzo chciałam się tam znaleźć). Oczywista mi się to nigdy nie udało, ale przymykałam drzwi tej szafy i i tak byłam w innym świecie mojej dziecięcej wyobraźni. Piękne czasy. I telewizja też była wtedy inna.

Jedno z pierwszych zapamiętanych przeze mnie Bożych Narodzeń, początek lat 90 stara, poniemiecka, ogromna, gdańska szafa z szabru, obok fotel - dom babci. Cisza, spokój, wieczór, zgaszone światło (oszczędności babcine), sypiący śnieg i kojąca zima...Stary, ruski, czarno-biały telewizor włączany wtyczką do kontaktu, a w nim Narnia. Wspaniała, nęcąca wyobraźnię, anglosaska przygoda i rumiane policzki dzieci odżywionych na mleku i biskwitach :). Jeden z moich ulubionych seriali dzieciństwa, zarazem chyba pierwszy zapamiętany. Dla mnie wspaniała, "teatralna" i kameralna wersja BBC bez porównania z jakąkolwiek współczesną.

i ja chcę się dołączyć;) ten miniserial BBC to wspomnienie dzieciństwa - konkretnie ferie pomiędzy dwoma półroczami i ta ekscytacja w czekaniu na film i oglądanie...niepowtarzalna muzyka!
a jak po kilkunastu latach udalo mi się obejrzeć pierwszą część (lew czarownica i stara szafa) to aż uwierzyć nie mogłem że udało mi się to dorwać (choć przyznam że trochę dziwnie sie oglądało teraz, takie megadziecinne sie wydawało;) ale w dzieciństwie to była niemal megarzeczywistość;)

właśnie:) ferie zimowe i ten serial:) skojarzyłem po aktorce Sophie Wilcox:) czy to było, że przez szafę przechodzili i jeden dzień tam to rok tutaj czy coś takiego;)?

Ten serial był w ferie 94 jak wybieraliśmy imię na bierzmowanie to były rechoty z imienia Eustachy

z miłą chęcią bym go jeszcze raz obejrzał:-)

Ja też :)

a jest w ogóle w sieci cały serial:)? chyba kiedyś szukałem i nie znalazłem niestety

No to widocznie nie ma

Odświeżyłem sobie właśnie pierwsza serie(lew czarownica...) jest na YT z lektorem ;] Staroć straszy ale wtedy w wczesnych latach 90-tych jako dzieciak nie mogłem oderwać oczu od unitry ;] Pamietam ze raz zrobiłem straszna awanture gdy chcieli mi przełączyć na Szoguna :D Bardzo klimatyczna seria i powrót do przeszłości...Trafiłeś idealnie w punkt, czasy Naszego dzieciństwa miały to cos.

Z tym Szogunem to mnie normalnie rozbawiłeś/łaś :) ehhh to były czasy teraz takich seriali dla dzieci i młodziezy nie ma. No chyba, że po latach będą obecnie oglądane tak wspominać... Magia dzieciństwa...Ale wg. mnie tamte miały to coś...