Zacznijmy od początku. Kiedy do pomieszczenia gdzie przebywają nasi bohaterowie zostaje wpuszczony toksyczny gaz, przedstawiciele Federacji Handlowej niemal od razu nakazują otworzyć drzwi wiedząc przecież doskonale jak niebezpieczni są Jedi. Nie mogli jakoś sprawdzić oznak życia w tym pomieszczeniu? Na prawdę przy tej technologii nie posiadają takiej aparatury?

W końcu napotykamy na postać która jest chyba głównym obiektem żartów jeżeli chodzi o nową trylogię, chodzi oczywiście o Jar-Jar Bingsa, przygłupi Gunganin. Twórcy chcieli chyba wprowadzić jakiś humorystyczny akcent, a raczej postać, do filmu, jednak wyszło to trochę nie po ich myśli, momentami Jar-Jar potrafi bardziej irytować niż śmieszyć.

No i oczywiście nie można zapominać o młodym Anakinie, który moim zdaniem był jeszcze bardziej irytujący niż Jar-Jar, ta cała historia jakoś w ogóle do mnie nie przemawia, wieje tandetą.

Zdecydowanie najlepszą sceną w całym filmie jest oczywiście walka z Darth Maulem, jak dla mnie najlepszą postacią w całej sadze jeżeli chodzi o wygląd i w ogóle całą otoczkę w ogół niego, no i oczywiście jego miecz świetlny. Mam nadzieję że doczekamy się jakiegoś dobrego filmu o nim.

To co w dużej mierze ratuje ten film, to właśnie muzyka. Utwór "Duel of fates" sprawia że podczas sceny pojedynku przechodzą nas ciarki, czujemy napięcia, nawet jeśli już oglądaliśmy ten film i wiemy co się stanie to i tak nadal czujemy te emocje. John Williams odwalił tutaj kawał dobrej roboty.

Mimo iż film nie jest najlepszy to i tak nadal jest arcydziełem w porównaniu do "Przebudzenia mocy".